Հայեր իրենց երկրին մէջ քրիստոնէութեան ծագման մասին պատմական սիրուն աւանդութիւններ ունին:
Առաջին.- Տե'ս Յովհաննէսի աւետարանին 12.20-23-ը: Այն հեթանոսները, որոնք Փիլիպպոս առաքեալի միջնորդութեամբ ուզեցին ներկայանալ Յիսուսի, ըստ հայկական աւանդութեան, հայեր էին, կամ՝ այդ հեթանոսներուն մէջ հայեր ալ կային:
Աբգար թագաւորի զրոյցին հետ ալ կապուած են Յովհաննէսի աւետարանին այդ համարները. եւ քանի Ոսրէյէնայի թագաւոր Աբգարները հարաւային Հայաստանի ալ թագաւոր կը համարուին, ուստի հաւանական է, որ հայեր ծանօթացած են Յիսուս Քրիստոսի հետ շատ կանուխէն, այսինքն՝ առաքեալներուն սփռուելէն առաջ: [...]

• Կարդալ Աւելի...

Տօն Յիսուս Քրիստոսի յարութեան
(Կիրակի, 4 Ապրիլ 2021)

Մենք նաեւ «Զատիկ» կ'ըսենք: Ըստ Հրաչեայ Աճառեանի Արմատական Բառարանին, Զատիկ կը նշանակէ «զենում», «զոհ»: Տօնը ունի այլ անուն մըն ալ՝ «Պասէք», որ եբրայական է:
Քրիստոսի յարութիւնը իսկութիւնն է Եկեղեցւոյ հաւատքին: Պօղոս առաքեալ կ'ըսէ. «Եթէ Քրիստոս յարութիւն առած չէ, ինքնախաբէութիւն է ձեր հաւատքը. ինչ որ կը նշանակէ՝ թէ տակաւին ձեր մեղքերուն մէջ էք», Ա. Կորնթացիներ 15.17:
Զատիկին իրարու կը բարեւենք ըսելով. «Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց». եւ պատասխանելով կ'ըսենք՝ «Օրհնեալ է յարութիւնն Քրիստոսի»:

Յիշատակ Հայոց Ցեղասպանութեան Զոհերուն
(Շաբաթ, 24 Ապրիլ 2021)

Համաշխարհային Ա. Պատերազմի ժամանակ, Հայոց Ցեղասպանութիւնը Օսմանեան Թուրքիոյ կողմէ կազմակերպուած բնաջնջումն էր աւելի քան մէկ ու կէս միլիոն հայերու:
20-րդ դարու առաջին Ցեղասպանութիւնն էր անիկա: Դարը միշտ պիտի յիշուի իբրեւ ցեղասպանութիւններու դար:
Ժողովողի գիրքին մէջ գրուած է. «Աստուած պիտի դատէ արդարն ու ամբարիշտը, որովհետեւ ժամանակ կայ ամէն ինչի եւ ամէն արարքի համար», Ժղ 3.17:

Հոգեգալուստ/Պենտէկոստէ
(Կիրակի, 23 Մայիս 2021)

Հայ եկեղեցին այս տօնին համար կը գործածէ «Հոգեգալուստ» անունը, քան «Պենտէկոստէ»ն, որ «50-րդ» կը նշանակէ: բրայական աւանդութեան մէջ Պենտէկոստէն կը տօնուի Պասէքէն 50 օրեր ետք. ասկէ է ծագումը յունարէն անունին:
«Հոգեգալուստ» կը նշանակէ Ս. Հոգիին գալը: Դէպքը Ղուկաս աւետարանիչէ պատմուած է Առաքեալներուն Գործերը գիրքի 2-րդ գլուխին մէջ:
Յիսուս զայն խոստացաւ, ըսելով. «Ես ձեզի պիտի ղրկեմ Հօրս տուած խոստումը: Մնացէք Երուսաղէմի մէջ, մինչեւ երկինքէն զօրութիւն ստանաք», Ղկ 24.49: